Een lumbale kanaalstenose
Kanaalvernauwing door toenemende beknelling van de zenuwen
Ongeveer 1 op de 5 patiënten die ik opereer, heeft last van een kanaalvernauwing in de onderrug, een zogenaamde lumbale kanaalstenose. Deze aandoening is minder bekend dan de hernia, maar geeft ook vervelende klachten. Patiënten hebben niet alleen rug- en beenpijn, maar ook mobiliteitsproblemen. Een lang stuk lopen wordt een lijdensweg.
Ik kan vrij eenvoudig uitleggen hoe deze klachten ontstaan. U kent de uitdrukking iemand de duimschroeven aandraaien. De duimschroef was ooit een gruwelijk martelwerktuig dat werd gebruikt om gevangenen een verklaring af te dwingen. De duim werd in een apparaat geplaatst, en naarmate hij meer bekneld raakte, ontstond meer pijn. Dat kwam omdat de zenuwen in die duim steeds meer bekneld raakten. Ongetwijfeld hadden de slachtoffers die deze foltering lang moesten ondergaan, ook nadat hun duim al was bevrijd, nog een tijd last van pijn. Een kanaalvernauwing in de onderrug ontstaat ook door toenemende beknelling van de zenuwen. Het is dankzij een operatie mogelijk deze snel te bevrijden. Afhankelijk van de vraag hoe lang en intens de beknelling was, zal het herstel intreden.
Hoe ontstaat een vernauwing van het wervelkanaal?
Er zijn patiënten die bij de geboorte al een vernauwd wervelkanaal hebben. Maar eigenlijk treedt dit verschijnsel op bij veel mensen die ouder worden. Met de leeftijd verandert ons lichaam. Sommige mensen krijgen met de jaren een dikkere neus, bij anderen groeien de oren. Er zijn ook mensen bij wie in de loop van het leven het bindweefsel en de gewrichtjes in het kanaal dat de beenzenuwen omgeeft in volume toenemen. Een neus heeft genoeg ruimte om uit te dijen. Zenuwen in het wervelkanaal kunnen geen kant op en worden samengedrukt. Net als bij duimschroeven die door een beul werden aangedraaid, voelen patiënten steeds meer pijn. Die treedt eerst op tijdens het lopen.
Wat zijn de klachten van een kanaalvernauwing?
Het verschil met een hernia is, dat daarbij de rug- een beenklachten meestal acuut ontstaan. Hier gebeurt het veel langzamer en geleidelijk. U merkt dat u na verloop van tijd steeds kortere afstanden kunt lopen. Eén of beide benen gaan tijdens het lopen pijn doen: u kunt een krampgevoel krijgen in de beenspieren of de benen voelen zwaar aan. De benen kunnen ook gaan tintelen en branderig aanvoelen, zo erg dat u op een gegeven moment wilt stil houden om de pijn te laten zakken. Uw lichaam is vaak slimmer dan u denkt: u buigt spontaan voorover en merkt dat deze houding verlichting brengt. De duimschroef komt namelijk iets losser te zitten. Daarom kunt u vaak wel blijven fietsen. Doordat u dan ook wat voorover neigt, komt er iets meer ruimte op de plaats van de beknelling in het kanaal. En als u in supermarkt voorover steunt op het winkelwagentje, hebt ook u ook minder last.
Hoe kan een kanaalvernauwing worden verholpen?
Als de klachten u invalideren en alle andere middelen, zoals pijnstillers of fysiotherapie niet meer helpen, kan een bezoek aan de neuroloog uitkomst bieden. De duimschroef is vaak goed te zien op een MRI. Als de klachten zo ernstig zijn dat u er ongelukkig van wordt, kan een decompressie-operatie vaak uitkomst bieden (zie kanaalvernauwing in de onderrug) en zal de neuroloog in overleg met u een verwijzing geven naar de neurochirurg.
Interarcuaire decompressie of hemi-laminectomie
Een Nederlandse pionier in ons vak, professor Verbiest, die zijn hele leven in Utrecht woonde en werkte heeft in 1973 voor het eerst uitgebreid over deze afwijking gepubliceerd en tevens een behandeling bedacht. Deze operatie is inmiddels in de hele wereld bekend en wordt ook overal uitgevoerd. Wij noemen het een interarcuaire decompressie of hemi-laminectomie, maar dat zal u een zorg zijn. U wilt weten of het helpt. Het goede nieuws is dat ongeveer 80% van de patiënten na de operatie weer beduidend langere stukken kan lopen zonder de invaliderende beenpijn. Maar de andere 20% zal helaas moeten accepteren dat de zenuw zodanig beschadigd is geraakt door de beknelling, dat een volledig herstel niet mogelijk is.
Natuurlijk laat ik u dan niet in de steek. In dat geval zorg ik dat u in gesprek komt met onze voortreffelijke pijnartsen, die een heleboel mogelijkheden hebben om de restpijn beheersbaar te maken. Al met al is de kans op het verminderen van het zeer frustrerende lijden dat deze aandoening teweeg brengt groot en is het een enorme opluchting om weer lekker met de hond te kunnen wandelen of te voet de boodschappen te doen. De duimschroeven mogen los, en u voelt zich niet meer gevangen.
Bron foto: worthpoint.com
