Baanbrekende bevindingen door Pieter-Paul Vergroesen
“Waarom verslijten sommige tussenwervelschijven?”
Als je de krant open slaat, krijg je meestal niet echt het gevoel dat het met de wereld de goeie kant op gaat. Ellende op elke pagina. Gelukkig had ik recentelijk een mooie verrassing, die mijn vertrouwen in de toekomst en de mensen deed groeien. Pieter-Paul Vergroesen, de zoon van oude Brabantse vrienden van me, promoveerde eind oktober aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hij is een zeer getalenteerde en bevlogen jonge arts, die onderzoek deed naar een onderwerp, dat in het hart van mijn vak ligt: de tussenwervelschijf. Dat is het materiaal dat tussen de wervels zit en fungeert als schokdemper van onze wervelkolom en zorgt dat deze kan bewegen. Vergroesen probeerde nieuwe antwoorden te vinden op de vraag waarom sommige tussenwervelschijven eigenlijk verslijten en daardoor hernia’s en rugpijn kunnen veroorzaken. Ik zal u niet lastig vallen met de taaie wetenschappelijke taal die nu eenmaal in proefschriften wordt gebezigd, maar zijn conclusies zijn baanbrekend en komen hier op neer:
Overbelaste spieren, pezen en gewrichten
De gezondheid van de tussenwervelschijf wordt bepaald door de balans tussen cellen, weefsel en mechanische belasting. Deze balans blijft op orde als er voldoende water in de tussenwervelschijf gebonden kan worden. Bij slijtage van de tussenwervelschijf raakt deze balans verstoord, en verliest de tussenwervelschijf de mogelijkheid om water te binden waardoor deze als een pudding in elkaar zakt. Dit vergroot de kans op overbelasting van omliggende spieren, pezen en gewrichten waardoor rugpijn kan ontstaan.
Vroegtijdig vaststellen van slijtage van de tussenwervelschijf
Het is inspirerend voor een vijftiger als ikzelf ben, om te zien dat een nieuwe generatie artsen staat te popelen om mijn prachtige vak naar een nog hoger niveau te tillen. Dankzij de ontdekkingen van mensen als Pieter-Paul zal in de nabije toekomst slijtage van de tussenwervelschijf al in een vroeg stadium kunnen worden vastgesteld. Daardoor zal misschien een preventieve behandeling van zo’n tussenwervelschijf ontwikkeld kunnen worden, zodat het ontstaan van rugpijn bij een groot deel van de mensen kan worden vertraagd of zelfs kan worden voorkomen.
Dat is goed nieuws, want dat rugpijn je leven behoorlijk kan vergallen hoor ik iedere dag weer van mijn patiënten in de spreekkamer. Wat mij bovendien opvalt, als ik jonge artsen spreek, is dat ze vaak dicht bij de patiënten staan en goed kunnen communiceren. Proefschriften zijn over het algemeen gortdroog. In die van Pieter-Paul trof ik nu en dan een dikke knipoog waarmee hij zijn eigen gewichtigheid relativeerde, zonder de wetenschappelijke inhoud geweld aan te doen. Dat doet mijn Brabantse hart goed. Briljante, wetenschappelijk onderlegde en toch sympathieke dokters die graag vernieuwen… Als dat de toekomst is in de zorg, is er toch nog hoop voor de wereld.
Het proefschrift van Pieter-Paul Vergroesen
De bevindingen van Vergroesen staan online! Klik op de onderstaande knop om het proefschrift te bekijken:
